En toen was ik in de zilvermijn!
12 november 2017 - Potosí, Bolivia
Lieve Allemaal
Wat ik nou toch weer voor bijzonders heb gedaan.
Ik en Ingrid zijn gisteren, de zilvermijnen in geweest.
Wat een avontuur was dat, kruipen op je knieën door de mijn, lopen langs het treinspoortje zo de mijn in!
we werden hier in mijn hostel om 9.15 opgehaald, door een gids.
Onder weg grapte we samen..zozo..dat is voor het eerst, in Zuid Amerika een hard lopende vrouw!
Iedereen loopt hier zo langzaam, dat wij Nederlands altijd in lopen te halen, wij kunnen gewoon zo langzaam niet lopen, wij vallen naar achter! Maar zij had de pas erin!
Wat straatjes in en uit, en een grote deur door, en daar konden we ons omkleden.
Mijn werkers pak aan, helm met lamp op ons hooft en laarzen aan!
En zo stapte we met 2 gidsen (vrouwen) in een busje.
Halverwege weer er uit ,om wat instructisch te krijgen, en ze vertelde dat de mijnwerkers veel coca bladeren eten, ze nam er zelf ook een beetje veel van, en dat ze alcohol drinken uit plastic flesjes dat stonk naar spiritus (iemand vroeg heel terecht of ze daar ook de ramen mee schoonmaakte!) ook daar nam onze gids een lekkere slok van!
Ze vertelde boeiend over het zware leven in de mijnen!
En we gingen weer in het busje, op weg naar de mijn!
Een grote rotzooi daar natuurlijk, beetje opruimen of netjes houden is er hier niet echt bij!
En zo ging onze lamp aan, en gingen we de mijnschacht in!
Wouw...wat bijzonder om mee te maken, we waren bang misschien wat claustrofobisch te worden maar dat viel mee. In een rij van een stuk of 8 mensen volgde we de gids.
Wat erg jammer was, dat ze heel hart bleef hollen, wij moesten erg opletten het was veel erg laag, diepe plassen, en veel grote stenen.
Maar onze gids, wist natuurlijk de weg, en holde jammer genoeg maar door, al die coca bladeren die ze at en de alcohol die ze al binnen had zal daar debet aan geweest zijn!
Zo nu en dan hijgend holde we achter haar aan! Op laarzen die toch een maatje te groot waren. De helm zo nu en dan schoots en scheef, omdat we ons hooft weer hadden gestoten.
Gelukkig stopte ze wel iedere keer, om te kijken of we er alle 6 nog waren, en vertelde boeiend.
Over de tijd dat de inheemse bevolking als slaven door de spanjaarden in de mijnen werden gedwongen. Ze moesten dan een half jaar continu in de mijn blijven!
Zo hebben ze ook een eigen god gemaakt in de mijn...de duivel omdat ze vonden dat die ook onder de grond hoorde.Die brachten ze sigaretten, en die staken ze aan voor good luke en ze brachten heem coca bladeren en alcohol!
Hij ziet er angstaanjagend uit!
De mijn werkers hebben het hier slecht, zijn een soort zzpers maar toch moeten ze weer veel afdragen! Het zijn ook vaak de echte originele bevolking die geen spaans spreken, dus ook niet weg kunnen! geen tot slecht iets van onderwijs krijgen, en vaak al rond hun 14e met hun vader mee gaan de mijn in!
De mijn bevat niet alleen zilver maar ook koper tin en ijzer!
Er wordt veel met dynamiet gewerkt..
Een zeer boeiende ochtend dus, en zo zaten we stilletjes en uit te puffen weer in het busje, allemaal onder het stof, wat voor ons uit te staren, met een zacht panfluit muziekje uit de radio! Echt een belevenis!
En toch ook weer apart dat nu juist wij een gids moeten treffen die zo hard kon lopen!
We moesten er wel om lachen.
De rest van de dag, lekker ergens soep gegeten, toen ging het regenen.
Blokje om gedaan, en in mijn hostel heerlijk gekletst bakkie koffie en chocolade erbij. En zo was het weer half 6!
Ik heb lekker zelf eten gekookt, filmpje gekeken, kachteltje even aan.
En hup mijn bed in. Dat heerlijk weer was opgemaakt.
Ik heb een bad...maar de stop ontbreekt, en ach ja....voor het bad met dit straaltje vol zou zijn, dan ben ik alweer richting huis!
Nu zat ik net even op mijn balkonnetje met een kopje koffie.
Ingrid en ik gaan er samen nog een dagje opuit, het bevalt ons wel zo samen!
Liefs Elle
Haha...Karin lief van je hoor!
Claudia ik hoop dat je de fotos vindt!
Thea en Aad wat lief dat jullie bij Emmely zijn geweest.
Dat waardeer ik echt!
Wat ik nou toch weer voor bijzonders heb gedaan.
Ik en Ingrid zijn gisteren, de zilvermijnen in geweest.
Wat een avontuur was dat, kruipen op je knieën door de mijn, lopen langs het treinspoortje zo de mijn in!
we werden hier in mijn hostel om 9.15 opgehaald, door een gids.
Onder weg grapte we samen..zozo..dat is voor het eerst, in Zuid Amerika een hard lopende vrouw!
Iedereen loopt hier zo langzaam, dat wij Nederlands altijd in lopen te halen, wij kunnen gewoon zo langzaam niet lopen, wij vallen naar achter! Maar zij had de pas erin!
Wat straatjes in en uit, en een grote deur door, en daar konden we ons omkleden.
Mijn werkers pak aan, helm met lamp op ons hooft en laarzen aan!
En zo stapte we met 2 gidsen (vrouwen) in een busje.
Halverwege weer er uit ,om wat instructisch te krijgen, en ze vertelde dat de mijnwerkers veel coca bladeren eten, ze nam er zelf ook een beetje veel van, en dat ze alcohol drinken uit plastic flesjes dat stonk naar spiritus (iemand vroeg heel terecht of ze daar ook de ramen mee schoonmaakte!) ook daar nam onze gids een lekkere slok van!
Ze vertelde boeiend over het zware leven in de mijnen!
En we gingen weer in het busje, op weg naar de mijn!
Een grote rotzooi daar natuurlijk, beetje opruimen of netjes houden is er hier niet echt bij!
En zo ging onze lamp aan, en gingen we de mijnschacht in!
Wouw...wat bijzonder om mee te maken, we waren bang misschien wat claustrofobisch te worden maar dat viel mee. In een rij van een stuk of 8 mensen volgde we de gids.
Wat erg jammer was, dat ze heel hart bleef hollen, wij moesten erg opletten het was veel erg laag, diepe plassen, en veel grote stenen.
Maar onze gids, wist natuurlijk de weg, en holde jammer genoeg maar door, al die coca bladeren die ze at en de alcohol die ze al binnen had zal daar debet aan geweest zijn!
Zo nu en dan hijgend holde we achter haar aan! Op laarzen die toch een maatje te groot waren. De helm zo nu en dan schoots en scheef, omdat we ons hooft weer hadden gestoten.
Gelukkig stopte ze wel iedere keer, om te kijken of we er alle 6 nog waren, en vertelde boeiend.
Over de tijd dat de inheemse bevolking als slaven door de spanjaarden in de mijnen werden gedwongen. Ze moesten dan een half jaar continu in de mijn blijven!
Zo hebben ze ook een eigen god gemaakt in de mijn...de duivel omdat ze vonden dat die ook onder de grond hoorde.Die brachten ze sigaretten, en die staken ze aan voor good luke en ze brachten heem coca bladeren en alcohol!
Hij ziet er angstaanjagend uit!
De mijn werkers hebben het hier slecht, zijn een soort zzpers maar toch moeten ze weer veel afdragen! Het zijn ook vaak de echte originele bevolking die geen spaans spreken, dus ook niet weg kunnen! geen tot slecht iets van onderwijs krijgen, en vaak al rond hun 14e met hun vader mee gaan de mijn in!
De mijn bevat niet alleen zilver maar ook koper tin en ijzer!
Er wordt veel met dynamiet gewerkt..
Een zeer boeiende ochtend dus, en zo zaten we stilletjes en uit te puffen weer in het busje, allemaal onder het stof, wat voor ons uit te staren, met een zacht panfluit muziekje uit de radio! Echt een belevenis!
En toch ook weer apart dat nu juist wij een gids moeten treffen die zo hard kon lopen!
We moesten er wel om lachen.
De rest van de dag, lekker ergens soep gegeten, toen ging het regenen.
Blokje om gedaan, en in mijn hostel heerlijk gekletst bakkie koffie en chocolade erbij. En zo was het weer half 6!
Ik heb lekker zelf eten gekookt, filmpje gekeken, kachteltje even aan.
En hup mijn bed in. Dat heerlijk weer was opgemaakt.
Ik heb een bad...maar de stop ontbreekt, en ach ja....voor het bad met dit straaltje vol zou zijn, dan ben ik alweer richting huis!
Nu zat ik net even op mijn balkonnetje met een kopje koffie.
Ingrid en ik gaan er samen nog een dagje opuit, het bevalt ons wel zo samen!
Liefs Elle
Haha...Karin lief van je hoor!
Claudia ik hoop dat je de fotos vindt!
Thea en Aad wat lief dat jullie bij Emmely zijn geweest.
Dat waardeer ik echt!
Wat een bijzondere trip, bijzonder om te zien hoe de mijnwerkers moeten werken . Maar, je moet er toch niet aan denken..... Het uitzicht is ook weer prachtig en de lama's/alpaca's op de berg, super mooi.
En wat leuk om samen met iemand wat te ondernemen, reist Ingrid ook langere tijd alleen? We lezen vast snel wat jullie andere dagje samen weg is geworden, alvast heel veel plezier allebei!